سرمایه اولیه چیست؟

اصطلاح سرمایه اولیه به نوع تامین مالی مورد استفاده در تشکیل یک استارت آپ اشاره دارد.

معمولاً به صورت متناوب برای سهامی در سازمان یا برای سهمی از درآمد یک محصول سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذاران غیردولتی تأمین می‌شود.. بیشتر سرمایه اولیه ای که یک سازمان افزایش می دهد ممکن است از منابع نزدیک به بنیانگذاران آن که شامل خانواده، دوستان و سایر دوستان خود می شود، باشد. به دست آوردن سرمایه اولیه اولین مورد از چهار سطح سرمایه گذاری مورد نیاز برای تبدیل شدن به یک استارتاپ به یک شرکت تجاری تاسیس شده است.

اقلام کلیدی

• سرمایه اولیه پولی است که برای شروع رشد مفهومی برای یک کسب و کار یا یک محصول جدید جمع آوری می شود.

• این بودجه معمولاً ساده ترین هزینه های ایجاد یک پیشنهاد را پوشش می دهد.

• پس از تضمین تامین مالی اولیه، استارت آپ ها ممکن است برای دستیابی به تامین مالی بیشتر به سرمایه گذاران کاری نزدیک شوند.

• برخی از سرمایه اولیه نیز ممکن است از خریداران فرشته – خریداران حرفه ای که دارای ارزش خالص بیش از حد هستند – باشد.

شناخت سرمایه اولیه آژانسی که برای اولین بار شروع به کار می کند می تواند دسترسی به منابع مالی و منابع مختلف را نیز محدود کند. بانک‌ها و سایر معامله‌گران می‌توانند تمایلی به سرمایه‌گذاری نداشته باشند، زیرا هیچ سابقه یا فایل لحن نصب‌شده یا هیچ درجه‌ای از موفقیت ندارند. بسیاری از مدیران استارت‌آپ اغلب برای سرمایه‌گذاری اولیه به سراغ انسان‌هایی می‌روند که آنها را می‌شناسند – خانواده و دوستان خود.

این تامین مالی به عنوان سرمایه اولیه شناخته می شود. سرمایه اولیه – که علاوه بر این به عنوان پول اولیه یا تامین مالی اولیه شناخته می شود – به این دلیل نامیده می شود که مایل ها وجوه نقدی است که از طریق یک شرکت تجاری در مراحل اولیه یا دوره اولیه آن جمع آوری شده است. نباید مقدار زیادی پول باشد. از آنجایی که از منابع شخصی می آید، معمولاً مبلغ بسیار کمی است. این پول نقد معمولاً ساده‌ترین نیازهای یک استارت‌آپ از جمله طرح کسب‌وکار و هزینه‌های اجرایی اولیه – استخدام، تجهیزات، حقوق و دستمزد، بیمه و/یا هزینه‌های تحقیق و توسعه (R&D) را پوشش می‌دهد. هدف شماره یک در این مرحله، تامین مالی بیشتر است. این روش باعث جلب توجه سرمایه‌داران پروژه و/یا بانک‌ها می‌شود. هیچ کدام تمایلی به سرمایه گذاری مبالغ هنگفتی برای ایده جدیدی که به بهترین وجه روی کاغذ وجود دارد، ندارد، مگر اینکه از یک کارآفرین سریالی موفق باشد.

ملاحظات خاص سرمایه اولیه

یک استارت‌آپ معمولاً باید چهار مرحله عالی سرمایه‌گذاری را زودتر از زمان راه‌اندازی خود طی کند: سرمایه اولیه، سرمایه وظیفه، تأمین مالی میزانسن، و ارائه اولیه عمومی (IPO). همانطور که در بالا ذکر شد، سرمایه اولیه به اندازه کافی برای کمک به یک استارت آپ در دستیابی به رویاهای اولیه خود کافی است. اگر کسب و کار در بخش اولیه موفقیت آمیز باشد، می تواند سرگرمی سرمایه داران وظیفه را به خود اختصاص دهد. این خریداران احتمالاً قبل از حرکت بیشتر، سرمایه گذاری های زیادی در شرکت انجام می دهند. گاهی اوقات که به عنوان تامین مالی میزانسن از آن یاد می شود برای کمک به سازمان در بخش مقدماتی آن حیاتی است. این معمولاً در دسترس ترین شرکت ها با گزارش موسیقی است – حتی با پرداخت هزینه های سرگرمی بالا. آخرین سطح زمانی است که خریداران اولیه حقوق خود را دریافت می کنند. هنگامی که یک آژانس جوان تر با IPO خود وارد بورس می شود، سرمایه کافی را برای ادامه توسعه و گسترش جذب می کند. سرمایه اولیه یکی از 4 مرحله سرمایه گذاری همراه با سرمایه چالشی، تامین مالی میزانسن و عرضه اولیه عمومی است.

مقایسه سرمایه اولیه و سرمایه گذاری فرشته

فرشته‌های حرفه‌ای خریداران گهگاهی پول اولیه را هم از طریق وام یا در ازای عدالت در سازمان آینده ارائه می‌کنند. این سرمایه گذاران عموماً افرادی با ارزش خالص بیش از حد (HNWI) هستند و ممکن است از جامعه شخصی بنیانگذار(های) یک استارت آپ باشند. معامله گران فرشته اغلب از عملکرد عملی برای کمک به افزایش یک شرکت از ابتدا لذت می برند. اگر سرمایه گذار فرشته بسیار کمتر از 1 میلیون دلار کمک کند، پول معمولاً به شکل وام مسکن است. برای کارآفرین، با توجه به عدم تمایل مؤسسات مالی یا حتی متعهد شدن سرمایه‌داران به فرصت‌های قابل توجه، این مشکل جذب سرمایه اولیه کافی را حل می‌کند. هنگامی که بیش از 1 میلیون دلار کمک می کند، یک سرمایه گذار فرشته معمولاً سرمایه اولیه را ترجیح می دهد و یکی از مالکین استارتاپ و دارنده موجودی مورد علاقه با حق رأی است.

مقایسه سرمایه اولیه و سرمایه گذار خطرپذیر

سرمایه اولیه و سرمایه پروژه اغلب به عنوان مترادف استفاده می شوند و تمایل به همپوشانی دارند. سرمایه اولیه معمولاً برای افزایش یک ایده سازمانی تا عاملی استفاده می‌شود که می‌تواند به طور مؤثر در اختیار شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر که مقادیر زیادی پول نقد برای سرمایه‌گذاری دارند، عرضه شود. اگر شرکت‌های سرمایه‌گذاری ماموریت این مفهوم را دوست داشته باشند، معمولاً در ازای سرمایه‌گذاری برای بهبود آن، در چالش جدید سهمی به دست می‌آورند.

سرمایه‌گذاران خطرپذیر

سهمی از پول نقدی که برای راه‌اندازی یک شرکت کاملاً جدید داشتند را فراهم می‌کنند. این یک سرمایه گذاری عظیم، خرید توسعه محصول، تحقیقات بازار و تولید نمونه اولیه است. اکثر استارت آپ ها در این درجه دارای محل کار، نیروی کار و مشاور هستند، حتی اگر محصول واقعی نداشته باشند. نمونه ای از سرمایه اولیه آلفابت، شرکت فیگور گوگل، در سال 2016 برای پروژه ای برای اجرای برنامه های صدور گواهینامه قدرت تجدیدپذیر در آسیا، سرمایه اولیه را به مرکز راه حل های منابع ارائه کرد. هدف شرکت کاملاً متوسط مستقر در سانفرانسیسکو، کمک به شرکت‌ها برای خرید نیرو از دارایی‌های صاف است. مرکز راه‌حل‌های منابع یک سازمان غیرانتفاعی است، با این حال Google یک سرگرمی تجاری در این وظیفه دارد. این شرکت در حال حاضر بزرگترین مشتری غیرنرم‌افزاری برق تجدیدپذیر در این بخش است، اما می‌خواهد امکانات داده‌های بین‌المللی خود و در نهایت کل عملیات خود را با انرژی‌های تجدیدپذیر تامین کند.